Κυλλήνη Γλαρέντζα

Η χώρα ήτον έμορφη, τα σπίτια πλουτισμένα, άρχοντες είχεν δυνατούς, πλούσιους, υπέρμέτρου,
πραγματευτάδες πλούσιους, μεγάλους και εντίμους.
Τις δύναται να εξηγηθή, τα πράγματα, τα πλούτη, τα ρούχα τα φορέματα της χώρας της Γλαρέντζας?
                                                                                                   (Cronaca dei Tocco, στίχ. 648-652)

Η Γλαρέντζα ...

Βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο της δυτικότερης χερσονήσου του Μοριά, στη θέση Παλιόκαστρο, δυτικά της σύγχρονης Κυλλήνης. Είναι το επίνειο της πλησιόχωρης πρωτεύουσας της ηγεμονίας, Ανδραβίδας και απέχει ελάχιστα από το επιβλητικό κάστρο Χλεμούτσι, με το οποίο άλλωστε έχει και οπτική επαφή...

 

Το τελευταίο Chateau Clermont για τους Φράγκους, εκτός από πριγκιπική κατοικία, ήταν το κύριο φρούριο άμυνας της ευρύτερης περιοχής Γλαρέντζας - Ανδραβίδας.

 

Κοντά στην πόλη υπάρχει και το μοναστήρι της Βλαχέρνας, με τον καθολικό του 13ου αι.που φέρει έντονες δυτικές επιρροές.

 

Η Γλαρέντζα ιδρύθηκε από τον πρίγκιπα Γουλιέλμο Βιλλεαρδουίνο μετά τα μέσα του 13ου αιώνα. Στην θέση της προυπήρχε μια αρχαία πόλη, η οποία ταυτίζεται με την Κυλλήνη επίνειο της Ήλιδας.  

 

Φαίνεται ότι η θέση Άγιος Ζαχαρίας όπου ιδρύθηκε η Γλαρέντζα, σύμφωνα με γραπτές πηγές ήταν ακατοίκητη 

 

Συνεπώς, η Γλαρέντζα είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που οι Φράγκοι, αντί να χρησιμοποιήσουν μια βυζαντινή θέση, ανήγειραν εξ αρχής μια νέα πόλη. 

 

Από τις γραπτές πηγές μαθαίνουμε ότι το λιμάνι της περνάει το εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο με τη Δυτική Ευρώπη.

 

Ενώ διαθέτει και βιοτεχνική δραστηριότητα. Διέθετε νοσοκομείο, τράπεζες, και κτήρια για την εξυπηρέτηση των ναυτιλλομένων.

 

Συνεδριάσεις των Φράγκων ηγεμόνων γίνονταν στο  μεγάλο ναό του Αγίου Φραγκίσκου, ενώ και ο πρίγκιπας διέθετε κατοικία στην πόλη. 

 

Αποκτά δικά της μέτρα και σταθμά, ενώ το 1267 ο Γουλιέλμος εγκαθιστά νομισματοκοπείο με άδεια του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου Θ΄, το οποίο κόβει deniers tournois μέχρι το 1353.

Κατά τον 14ο αιώνα λοιπόν, οι Ενετοί και άλλοι Ιταλοί έμποροι κυριαρχούν στη Γλαρέντζα, συμβάλλοντας στην οικονομική της ανάπτυξη.

Η αντίστροφη μέτρηση για την πόλη ξεκινά από τις αρχές του 15ου αιώνα. Το πριγκιπάτο είναι πλέον σε πλήρη αποσύνθεση και συνεπώς η Γλαρέντζα χάνει το ρόλο της και μένει απροστάτευτη.

Το 1407 καταλαμβάνεται και λεηλατείται από τον στρατό του Λεονάρδου Τόκκο.Το 1414 επιστρέφει πάλι στον πρίγκιπα Κεντυρίωνα Ζαχαρία, αλλά το 1417 - 1418 καταλαμβάνεται από τον τυχοδιώκτη Oliverio Franco. 

Το 1421 - 1422 πωλείται στον κόμη της Κεφαλονιάς και δεσπότη της Ηπείρου Κάρολο Τόκκο.

Το 1427 πολιορκείται από τον Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο και το 1428 παραχωρείται από τον Τόκκο στον Κωνσταντίνο Παλαιόλογο ως προίκα της ανιψιάς του.

Ο Γεώργιος Σφραντζής και ο στρατός των Ρωμιών εισέρχεται τότε στην φραγκική πρωτεύουσα.

Το 1430 όμως καταλαμβάνεται από τους Καταλανούς που την πουλούν πάλι στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.

Ο τελευταίος το 1431 γκρεμίζει τα τείχη της για να αποτρέψει νέα κατάληψη.

Το 1432 η Γλαρέντζα γίνεται έδρα ενός δεύτερου δεσποτάτου υπό τον Θωμά Παλαιολόγο.

Το 1435 ο περιηγητής Pero Tafur αναφέρει την πόλη ερημωμένη...

Το 1446 η ευρύτερη περιοχή  υποδουλώνεται από τον σουλτάνο Μουράτ Β'.

Λίγα χρόνια αργότερα παραδίδεται στους Οθωμανούς ακολουθώντας την τύχη του Δεσποτάτου...

 Μετά από  αυτές τις περιπέτειες , η Γλαρέντζα ερημώνει και απομένει παρά μόνον ο θρύλος της.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο του 1940 η Γλαρέντζα υπέστη ένα ακόμα καίριο πλήγμα, καθώς τα κατοχικά στρατεύματα ανατίναξαν κάθε ιστάμενο τοίχο. Η αυθαίρετη δόμηση ήταν και η τελευταία πράξη βανδαλισμού του χώρου.