Σιγοπερπατούν οι σκέψεις ν’ αγκαλιάσουν τις θύμησες.
Κι αυτές φεύγουν, τρέχουν με τ’ αραχνοΰφαντα πέπλα τους, την αχνή τους φιγούρα. Θολώνουν οι εντυπώσεις αγγίζουν τις αισθήσεις, πλημμυρίζουν τα αισθήματα κι είναι όλα τόσο…. σύντομα. Τόσο… σύντομα!
Όσο χρειάζεται μια νοσταλγία...να γίνει αναστεναγμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου